Kur

Kur'an Şiir
Değildir:


Câhiliyye insanı, Kur'an nâzil
olmaya başlayınca, bu gibi etkileyici sözleri ancak şâirlerin söyleyebileceğini
düşünerek Peygamberimize hemen şâir ve kâhin yakıştırması yapmışlar ve Kur'an'a
da şiir demişlerdi. Kur'an, onların bu iddialarını kesin ifadelerle reddeder:
"Ve derler ki; ‘biz mecnun bir şâir için ilâhlarımızı terk mi edeceğiz?' Hayır,
O hakk'ı getirmiş ve gönderilen (peygamber)leri de doğrulamıştır." (37/Saffât,
36-37) "(Rasûlüm!) Sen öğüt verip hatırlat; Rabbinin lütfuyla sen ne bir
kâhinsin, ne de bir mecnun/deli. Yoksa onlar, ‘(o,) bir şâirdir, onun, zamanın
felâketlerine uğramasını bekliyoruz' mu diyorlar? De ki: ‘Bekleyip durun, ben de
sizinle birlikte bekleyenlerdenim." (52/Tûr, 29-31)
Kur'an, kendisinin mûcize
oluşunu, erişilmez yüceliğini ilân edip, karşı çıkanları bir benzerini getirmeye
çağırıp meydan okurken, işe, câhiliyye şiirinin ve şâirlerin üstünlüklerini
yıkmakla başlıyordu. Câhiliyye kültürünün anlayışındaki şiirden, ve -biraz
korku, biraz saygı taşıyan- o zihniyetin şâirlerinden Kur'an'ın ve tebliğcisi Hz.
Muhammed (s.a.s.)'in kişiliğinin çok farklı olduğunu vurguluyordu Kur'an.
Kur'an'ın sözleri şiirdeki
âhenkten daha üstün olduğu gibi, âyetlerinin içeriği daha isabetli, zengin
anlam yüklü ve son derece etkileyeciydi. Kur'an karşısında şâirlerin meydana
getirecekleri şiirin bir hükmü olamazdı. Kimileri bu şiirleri dinler, onlardan
etkilenir, hatta şiirlerde anlatılan sapıklığa meyledebilirdi. Şiirler kimi
zaman kuruntuları, tutarsızlıkları, hatta çirkinlikleri örtebilirdi. Ancak
Kur'an, çok daha farklı, çok daha etkileyici, sözleri âhenkli, anlamı tutarlı
ve yararlı, içerisinde çelişki olmayan, hakkı açıklayan bir Allah kelâmıydı.