1

1- Suhufu
Müneşşera:



Dağıtılmış sahifeler halinde tezkireler
manâsınadır.[1]
Bu, Kur'ân tabiriyle, ehli küfrün, bütün insanlığa rehberi olarak indirilen
Kur'ân yerine, şahısları adına bir takım sahifelerden oluşan tezkireler
indirilmesini istemelerini ifade etmektedir. Bu istek kendisini toplumdan üstün
ve ayrı gören küfür egosunun tezahürlerinden biridir. Ancak bu istekleri
gerçekleşse bile yine de inanmayacakları, belirtilmektedir.[2]

Neşredilmiş, dağıtılmış sahifelerle ilgili
olarak "Sahifeler neşredildiği vakit" (Tekvir: 81/10) buyurulmaktadır.
Neşredilen bu sahifeler iki çeşittir. Bunlardan birincisi amel defterleridir ki
bunların neşri, hesap işin açılmaları demektir. İbnül-Mümin'in İbn Cüreyc'den
rivayetine göre, "İnsan ölünce sahifesi dürülür. Sonra kıyamet günü açılır ve
ona göre hesabı görülür."

İkincisi de; "Artık kitabı sağ eline verilen
kişi der ki: Alın kitabını okuyun.
Kitabı sol eline verilen ise, o da der
ki: Keşke bana kitabım verilmeseydi."
(el-Hakka: 69/19-25);

"Artık kimin kitabı sağ yanından
verilirse; o, kolay bir hesap ile sorguya çekilecek... Kimin de kitabı sırtının
arkasından verilirse; o da helâki çağıracak"
(el-İnşikak: 84/7-10) olarak bildirilen hesabın görüşülmesinden (rüyetinden)
sonra ilâm gibi neşredilip dağıtılacak sahifelerdir. Bunların neşri, dağıtılıp
sahiplerine verilmesi demektir. Buna bazı hadislerde "Tetâyur-ı suhuf:
sahifelerin uçuşması" tabir olunmuştur. Âlûsî'nin kaydettiğine göre Mersed b.
Vedâa'dan rivayet edilmiştir ki; "Kıyamet günü olunca, Arşın altından sahifeler
uçuşur mü'minin sahifesi eline düşer. Onda "Cennet-i Âliye'de"; kâfirin sahifesi
de eline düşer. Onda da, "Semüm ve Hamim'de" diye yazar" Kiramen Kâtibîn'in
yazdığı sahifeler bu sahifelerdir.[3]
O defterlerin açıldığı hesab günüdür ki insanın bütün amelleri ortaya dökülür.[4]







[1]
Müddessir: 74/52.





[2]
Müddessir: 74/53.





[3]
el-İnfitâr: 82/10-12.





[4]
İbn Mâce, Zühd: 33; Tirmizî, Kıyamet: 4; Ahmed İbn Hanbel, Müsned: 4/414.