Fecir | Konular | Kitaplar

5) Mü'minlere Dua ve İstiğfarda Bulunmak, Onlara Şefaat Etmek

5




5) Mü'minlere Dua
ve İstiğfarda Bulunmak, Onlara Şefaat Etmek:



 

Bu gruptaki meleklerin diğer bir görevi de;
bütün insanların hidayetleri ve doğru yolu bulmaları için duada ve şefaatta
bulunmalarıdır. Şefaat, hüküm gününde günahkâr mü'minler hesabına Allah'a
yalvarmaktır. Bu dua ve şefaat; "Rahmeti her şeyi kuşatan Allahu Teâlâ'nın
iradesiyle bütün insanlar için ise de; meleklerin yalnız müminlere mahsus olan
duaları daha kuvvetlidir. Nitekim Hak Teâlâ şöyle buyurmuştur:

"Arşı yüklenen ve çevresinde bulunanlar,
Rablerini överek O'nu tesbih ederler, O'na inanmışlar. Müminler için: "Rabbimiz,
rahmetin ve ilmin herşeyi (kavramış ve) kuşatmıştır. Tevbe edip Senin yoluna
uyanları bağışla, onları Cehennem azabından koru. Rabbimiz onları da, onların
atalarından zevcelerinden nesillerinden iyi olanları da kendilerine vadettiğini
And cennetlerine koy. Şüphesiz aziz ve hakim olan sensin. Bir de onları her
türlü kötülüklerden koru. Sen kimi kötülükten korursan o gün muhakkak ki onu
rahmetine mazhar etmiş olursun. Bu en büyük kurtuluştur." diye (dua eder ve)
bağışlanma dilerler." (el-Mümin:
40/7-9)

Onların dualarının sonucu olarak sâlih kulların
her çeşit karanlıktan aydınlığa çıkarıldığı bildirilmektedir:

"Sizi karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için
üzerinize melekleriyle beraber rahmetini gönderen O'dur. Allah mü'minlere karşı
çok merhametlidir." (Ahzab: 33/43)

Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyuruyor:
"Şüphesiz ki Allah, melekler ve gökler ile yeryüzünün
ehli insanlara hayrı öğretenlere elbette salat eder."

Peygamberler ve Peygamberimiz (s.a.s) için
meleklerin duası ise, onları övmek ve salâtü selâm getirmekti.[1]
Meleklerin şefaatından şöyle söz edilir:

"Göklerde nice melekler vardır ki, şefaatları
hiç bir fayda vermez. Ancak, Allah'ın dilediği ve razı (hoşnut) olduğu kimseler
hakkında O'nun izniyle (meleklerin şefaati) fayda verir."
(en-Necm: 53/26)

Hadiste de meleklerin şefaatlerinden
söz edilmektedir.[2]




 





[1]
el-Ahzâb: 33/56.





[2]
Buhari, Tevhid: 24.