İşrâf

İşrâf

İşrâf:


Bilmek,
haberdar olmak, vâkıf olmak, Tasavvufta; bâtınî hallere vâkıf olmak, insanların
rûhî hallerini ve kalplerinden geçirdiklerini bilmek. Firâsetten farkı,
firâsetin geçici, işrâfın kalıcı olmasıdır. (s. 283)