Râbıta

Râbıta:


Bağ, ilişki.
Tasavvufta; mürîdin, rûhaniyetinden feyz alacağına inanarak kâmil şeyhinin
sûretini (şeklini) zihninde tasavvur etmesidir. Râbıta: Müridin şeyhini severek
yâdetmesi ve sûretini zihninde canlandırmasıdır. Râbıta, müridin kalben şeyhi
ile beraber olmasıdır. Müridin ilk hedefi, şeyhinde fâni olmaktır. Zira şeyhte
fâni olmak, Allah'ta fâni olmanın mukaddimesidir. Sâlik, râbıta vâsıtasıyla önce
şeyhi ile, sonra Allah ile mânevî ve bâtınî bir ilişki kurar. (s. 425) ***