İmam

İmam:

Cemaate namaz kıldıran kişiye
imam denir. Bazı bölgelerde halîfeden ayırmak için imama "sahibü's-salât"
denilmekteydi. İlk dönemlerde merkezde devlet başkanı, eyâletlerde valiler,
şehirdeki en büyük câminin imamlığını yapmışlardır. "İmam"ın kelime anlamı önde
olan, kendisine uyulan, önder, lider demektir. İmam, geniş anlamda ümmetin
önderidir. Bir kök durumundadır ve arkasında bir cemaat vardır.
İmam, etrafında bir topluluk
(ümmet) toplayan, onları peşinden götüren, onlara yol gösteren insandır. İmam
makamında olan önderler, insanları hidâyete ve kurtuluşa götürdükleri gibi,
peşinden gelenleri ateşe sürükleyenleri de vardır (9/Tevbe, 12; 28/Kasas, 41)
Namaz kıldırmak için önde olanlara da, "namaz imamı, namazda önder" denmiştir.
Çünkü o da namazda önde bulunmaktadır ve arkasında bir cemaat namaz için
toplanmaktadır. Namazda ümmet durumunda olan cemaat, ümm (ana, kök -asıl-
önder) durumundaki imama yani cemaatin liderine uymaktadırlar. Günümüz
Türkiyesinde, imam kavramının diğer bütün anlamları kaybolmuş ve yalnızca camii
imamlığı mânâsı kalmıştır. O da, bazılarının kafasında basit karşılığı olan,
önemsiz bir içerik taşır. Bugün paramparça olan İslâm ümmetini ilimde, siyasette
ve toplumsal hayatta bir araya toplayacak müslüman imamlara -önderlere- ihtiyaç
vardır. (5)