Sevgi İmanın Göstergesidir

Sevgi İmanın Göstergesidir

Rasûlullah (s.a.s.), Allah'ı
her şeyden çok sevmeyi, imanın şartı saymıştır. Ebû Rezîn el-Akîl, kendisine:
"Ey Allah'ın elçisi, iman nedir?" diye sorunca: "Allah ve Rasûlünün, sana,
her şeyden daha sevgili olmasıdır" (Ahmed bin Hanbel, IV/11) buyurmuştur.
Yine sevgi ile iman arasındaki ayrılmaz bağı şu şekilde vurgulamıştır:
"Hiçbiriniz, Allah ve Rasûlü, kendisine her şeyden daha sevgili olmadıkça iman
etmiş olmaz." (Nesâî, İman 2-4; İbn Mâce, Fiten 23; Ahmed bin Hanbel, IV/11).
"Kul beni âilesinden, malından ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe iman
etmiş olmaz." (Buhârî, İman 8, Eymân 3; Müslim, İman 69, 70; Nesâî, İman 19;
İbn Mâce, Mukaddime 9; Ahmed bin Hanbel, III/170, 207, 275). "İman ipinin
(kulpunun) en güçlüsü, Allah için dostluk ve Allah için düşmanlıktır. Yine Allah
için sevmek ve Allah için nefret duyup buğzetmektir." (Mişkâtu'l-Mesâbih,
hadis no: 5014; Süyûtî, el-Câmiu's-Sağîr, 1/69, Taberânî, El-Kebîr)."Kişi,
dostunun dini üzeredir. İnsan kiminle dostluk kurduğuna dikkat etsin!" (Tirmizî,
Zühd 45 hadis no: 2379; Ahmed bin Hanbel, 16/178)
Bu hadisler, "Peygamber,
mü'minlere, canlarından daha evlâdır/ileridir." (33/Ahzâb, 6) ve "De ki:
'Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım akrabanız,
kazandığınız mallar, kesâda uğramasından korktuğunuz ticaret, hoşlandığınız
meskenler size Allah'tan, Rasûlünden ve Allah yolunda cihad etmekten daha
sevgili ise, artık Allah emrini getirinceye kadar bekleyin..." (9/Tevbe, 24)
âyetlerine uygundur.
Bir hadis-i şerifte de şöyle
buyrulmaktadır: "Allah bir kulu sevince, Cebrâil'i çağırıp: 'Ben falanı
sevdim, sen de sev!" der. Cebrâil de onu sever. Sonra onun için yer (halkın)da
kabul konulur (insanlar da onu severler)." (Buhârî, Bed'ü'l-Halk 6, Edeb 41,
Tevhid 33; Müslim, Birr 157; Tirmizî, Tefsîru Sûre 19; Muvattâ, Şi'r 15; Ahmed
bin Hanbel, II/267, 341, 413). Bu hadis-i şerifin bir benzeri Kur'an'da şöyle
ifade edilir: "Rahmân, iman edip sâlih amel işleyenler için (gönüllere) bir
sevgi koyar." (19/Meryem, 96). Bu âyet de, yukarıdaki hadisi teyid
etmektedir.