Fecir

Küçük Günahlar



Küçük Günahlar  
 
Kur'an-ı Kerim'de lemem
(53/Necm, 32) ve seyyie kelimeleriyle ifade edilen küçük günahlar,
tarifini şu ifadede bulur: Kebîrenin alanı veya tarifi dışında kalan, yani
hakkında bir ceza (hadd) bulunmayan, cehennem ateşi ile de tehdit edilmeyen
günahlardır. Tevbe ile veya iyi amellerle silinebilen küçük günahlar, çeşitli
nedenlerle büyük günaha dönüşür. Nitekim Peygamberimiz (s.a.s.)'den:
"Üzerinde ısrar edildikçe, küçük günah yoktur." anlamında bir rivayet (İbn
Ebi Şeybe, Musannef; Deylemi) vardır. "Hiçbir küçük günah yoktur ki, küçük
(önemsiz) görüldüğü halde büyümesin; Hiçbir büyük günah yoktur ki, tevbe/istiğfar
edilerek küçülmesin."  Başka bir hadis-i şerifte ise, göze önemsiz görünen
günahlardan açıkça sakındırılmaktadır: "Ey Âişe! Göze önemsiz gibi görünen
günahlardan sakın! Çünkü bu günahlar için, Allah tarafından görevlendirilmiş bir
görevli vardır." (İbn Mâce, Zühd 29) Ahmed bin Hanbel'in Müsned'inde (Müsned-i
Ahmed, I/402, V/331, VI/70) ise, mezkür hadisin devamı şöyle biter:  "...
Çünkü küçük günahlar insanda bir araya gelince onu helak eder. Tıpkı çöl bir
arazide bulunup da, yanına kavmin işçileri gelen şu adamın hali gibi: O adam ve
diğerleri odun taşıyıp üstüste yığarlar ve bir yığın meydana getirirler. Derken
odun yığınını ateşe verirler ve (küçük küçük olan, ama bir araya gelince kocaman
bir yığın olan bu çalı çırpının ateşiyle) o çölde bulunan bütün canlıları yok
ederler."
Küçük günahları önemsememek,
bunlarda ısrar etmek, insanı büyüklerini yapmaya hazır hale getiren psikolojik
ve ruhî bir değişikliğe uğratır.  Küçük günahlarla ilgili aşağıdaki tavırlar,
bizi böyle bir ruh haline yaklaştırırlar: 
1- Küçük günahlarda
ısrar ve bunlara devam; 
2- Günahı önemsememe,
zira günahı gözümüzde büyütmek, kalbin nefret ve hoşnutsuzluğundan
kaynaklanırken, aldırmamak da ona alışkanlık kesbetmeden ileri gelir; 
3- Küçük günahtan haz
duyup onunla şımarmak ve bunu bir nimet elde etmek sanıp, bedbahtlık sebebi
olduğundan gafil bulunmak; 
4- Allah'ın, kendisini
cezalandırmamasına ve hilm göstererek mühlet tanımasına (istidrâc) aldanmak; 

5- Günahı işleyip, ondan
sonra da bunu başkalarının yanında söylemek; Allah'ın bu suçu örtmesine karşı
aşırı bir duyarsızlık ve gaflet olduğu gibi, aynı zamanda duyan kimseleri de
suça teşvik olacaktır.[1]
Küçük günah hakkında
sakındırıcı kesin bir tehdit, lânet, cehennem ateşi gibi unsurların olmamasına
bakarak aldanılmamalıdır.  Çünkü, sayılan sebeplerden ötürü, büyük günaha
dönüşmesi daima mümkündür. Bu bakımdan günahın küçüklüğüne değil, ama kendisine
karşı gelinen Allah'ın azamet ve kibriyasına bakarak, günahlardan sakınmamız
lazımdır.[2]

 



[1]
Gazzali, İhya, IV/40-41



[2]
Sadık Kılıç, a.g.e. s.329-331. Ahmet Kalkan, İslam Akaidi: 307, 308.