i

i- Musîbetlerin Tümünün Sebebi, Günah ve İsyan
Değildir:

İnsanın başına gelen belâ ve
musîbetler, "sebep" olduğu halde, genellikle günahların sonucu durumunda olsa
da, günah ve itaatsizlikten kaynaklanmayan musîbetlere mâruz kalan kimseler de
vardır. Zemahşerî diyor ki: "Peygamberler, çocuklar ve deliler gibi günahı
olmayan kimselerin başlarına gelen acı ve benzeri musîbetler, ödenecek bir ücret
(mükâfât), bir maslahat ve bir (İlâhî) maksat içindir (Keşşâf, 4/226). Kurtubî
de şöyle demektedir: "İkrime der ki: ‘Kulun başına gelen hiçbir sıkıntı, hatta
daha kötüsü yoktur ki, Allah'ın onu affetmesine veya ancak kendisiyle
ulaşabileceği bir dereceye nâil olmasına sebep olmasın." (Kurtubî, el-Câmiu li-Ahkâmi'l
Kur'an, 16/31). Peygamberlerin başına gelen sıkıntılar da cezâ değil;
derecelerinin yükselmesinin murad edildiği belâlar çeşidindendir (Râzî, T.
Kebir, 17/172).