b

b- Irkçılık:

Farklı kavim ve kabileden
olmayı bir üstünlük ve övünme, başkalarını hor görme, zulüm vâsıtası kılmak
haramdır. İnsan ancak kendi irâdesiyle kazandığı vasıf ve özellikle övülür veya
kınanır. İman, ibâdet, Allah korkusu (takvâ), güzel ahlâk, bilgi ve mârifet,
hüner bunlar arasındadır. Arap, Türk, Kürt, İngiliz, beyaz, siyah, Batılı,
Doğulu olmak kimsenin elinde değildir. Şu halde övme ve yerme konusu da
yapılamaz. Hele ırkçılık yaparak güçlünün zayıfı ezmesi ve hor görmesi için bu
konuları kullanması asla câiz olamaz. Peygamberimiz (s.a.s.) buyuruyor:
"Asabiyete çağıran, bunun
için çarpışan, bunun için ölen Bizden değildir." Sordular:
‘Asabiyet nedir yâ Rasûlallah?'
Cevap verdi:
"Kavmine zulümde (haksız
olduklarında) yardım etmendir." (Ebû Dâvud, Edeb 112; Müslim, İmâre 57).
Efendimiz (s.a.s.) Vedâ Hutbesinde de bütün dünyaya şunları ilân etti:
"Ey insanlar! Şüphe yok ki
Rabbiniz birdir. Dikkat edin! Arabın yabancıya, yabancının Araba, kırmızının
siyaha, siyahın kırmızıya -takvâ ölçüsü dışında- bir üstünlüğü yoktur; en üstün
olanınız en takvâ olanınız, Allah'a karşı gelmekten en çok sakınanınızdır."
(Beyhakî, Sünenu'l-Kübrâ, 5/139)