i

i- İntihar:

Bir başkasının hayatına son
vermek haram olduğu gibi, kendi canına kıymak da haramdır; çünkü hiçbir kimse
hayatını satın alarak veya kendi irâdesi ve imkânıyla sahip olmamıştır; hayat
Allah'ın emânetidir, onu alma hakkı yalnızca O'na âittir. "Kendinizi
öldürmeyin; şüphesiz Allah size acımaktadır." (4/Nisâ, 29) meâlindeki âyet
-insan ne kadar acı çekerse çeksin- intiharı haram kılmaktadır. Çünkü ölüm,
insan için daha hayırlı hale gelince insana -kendinden daha merhametli olan-
Allah onun hayatına son verecektir.
"Hak etmedikçe -Allah'ın
haram kıldığı- cana kıymayın." (6/En'âm, 151) meâlindeki âyet, bazı
durumlarda insanın ölümü hak edeceğini, ancak bu durumda toplumun (İslâm
devletinin) -adâlet müessesesi vâsıtasıyla- onun hayatına son verebileceği ifâde
etmektedir. Bu da şu yollarla olur:
1- Kısas: Birisini
haksız yere öldüren ölüm cezasına çarptırılır: "Sizin için kısasta hayat
vardır." (2/Bakara, 179)
2- Hadd: Evli olan
kimsenin, dört kişi fiil halinde görecek kadar açık zinâ yapması ölüm cezasına
sebep teşkil eder.
3- İrtidâd: İslâm'a
girdikten sonra ondan çıkarak küfrünü açıklamak. Bir hadis, bu üç durumu bir
arada ihtivâ etmektedir: "Şu üç şeyden biri sebebiyle olmadıkça müslümanın
kanı helâl olmaz: Cana karşı can, evli zinâkâr, dinini terkedip cemaatten
ayrılan." (Buhârî, Diyât 6; Müslim, Kasâme 25, 26)