1

1) Dua:



"Gerçek dua, yalnızca O'na yapılır. O'ndan başka
dua ettikleri ise, kendilerinin hiç bir isteğini yerine getiremezler. Onların
durumu tıpkı ağzına gelsin diye suya avuçlarını uzatan kimseye benzer. Oysa su
onun ağzına gelmez. İşte kafirlerin duası böyle boşa gitmektedir."
(Ra'd: 13/14)

"Rabbiniz buyurdu ki: Bana dua edin, ben de
duanızı kabul edeyim, Şüphesiz bana ibadeti büyüklüklerine yediremeyenler
yakında hor ve hakir olarak cehenneme gireceklerdir."
(Mü'min: 40/60)

Allah Teala kullarının, yalnızca kendilerine dua
etmelerini emretti ve dua ettikleri zaman da kabul edeceğine dair söz verdi. Bu
da duanın ibadet olduğunu gösterir. Üstelik dua ibadetlerin en üstünüdür. Bu
ayetler gösteriyor ki Allah Teala kendisine dua edilmesinden hoşnut olur.

Rasulullah (s.a.v.) şöyle buyuruyor:

"Allah'tan istemeyen (dua etmeyen) kimseye Allah
kızar."[1]

"Dua ibadetin beynidir."[2]

Ayet-i kerime duanın da ibadetten olduğuna
delildir. Çünkü bu böyle olmasaydı, yüce Allah'ın "Şüphesiz bana ibadeti
büyüklüklerine yedirmeyenler..." diye buyurmak yerinde olmazdı. Her kim yüce
Allah'tan başkasının güç yetiremediği bir hususu Allah'tan başkasından dua edip
isteyecek olursa, o kimsenin dua ettiği varlık ister hayatta olsun, ister ölmüş
bulunsun müşrik ve kâfir bir kimse olur. Bir kimsenin bir başkasına; Ey filan
bana yemek yedir, ey filan bana su içir gibi sözlerle, hayatta olan bir kimsenin
güç yetirebileceği bir şeyi istemesinde ise bir sakınca yoktur.

Böyle bir işi ölmüş ya da gaib (hazır olmayan)
dan isteyen bir kimse ise müşriktir. Çünkü ölü ya da hazır olmayan (gaib) bir
kimsenin böyle bir işi yapmasına imkan yoktur. Onun böyle dua etmesi, o kimsenin
kainatta bir tasarrufunun bulunduğuna inandığının delilidir. Böylelikle bu kişi
müşrik olur.







[1]
Tirmizi, İbn Mace; Ziyaeddin el-Kudsi, İşte Tevhid, Hak Yayınları: 15.





[2]
Tirmizi'nin bu lafızla rivayet ettiği sened zayıftır. Alimler hakkında
konuşmuşlardır. Ancak hadisin sahih bir senedle rivayet edilen lafzı şu
şekildedir: "Dua ibadetin ta kendisidir." Bunu Buhari, Edebü'l-Müfred:
7714; Ebu Davud: 1479; Tirmizi: 3432; İbn Mace: 3828; Ahmed, Müsned: 4/267;
Hakim, Müstedrek: 1/419'da rivayet etmişlerdir. (Muhammed b. Salih
el-Useymin, Üç Esas, Guraba Yayınları: 61)