Tabiat Felsefesi

Tabiat Felsefesi:

Aslında İslâm düşüncesi
tarihinde başlı başına tabiat felsefesi denilebilecek bir felsefe akımı yoktur.
Fakat, tarihi gelişimi içinde İslâm dünyasında en yaygın felsefi ekol olan
Aristocu (Meşşaî)luktan önce ve henüz Kelâm ilminin kurulmaya başladığı dönemde
ortaya çıkan felsefe hareketine Tabiat felsefesi denmektedir. Bu akımın genel
ortak özelliği tabiat ilimlerinden yola çıkarak felsefe yapmaya çalışması ve
Sokrat öncesi (M.Ö.5.y.y.) tabiat felsefesi ite Hint felsefesinin etkilerinden
doğarak IX ve X. yüzyıllarda daha çok tabiat bilginleri tarafından kelâm ilmiyle
ilgili çalışmalara karşılık olarak felsefe diye isimlendirilmiştir. Tabiat
felsefesi adıyla; Tabiiyyun (Doğu felsefecileri Natüralistler), Maddiyyun ya da
Dehriyyun (Materyalistler), Batinîler ve nihayet bir çok görüş ve anlayışı
birleştirerek seçmeci (eklektik) bir özellik gösteren İhvanu's-safâ (temiz
kardeşler) ifade edilmek istenir.

[1]






[1]
Necip Taylan, Şamil İslam Ansiklopedisi: 3/194.