a

a- Eski
Yunan ve Romalılarda Büyü:



Eski Yunan'da Hekata sırlı bir
kişiliğe sahip olması yanında, büyü ilâhesi/tanrıçası olarak da benimsenmişti.
Şehirlerde büyücüden geçilmezdi. Bütün eski Yunan filozofları büyüye, büyünün
etkisine inandılar; hatta içlerinde Porphyrius gibi kendini büyüye adayanlar da
oldu. Büyücüler Pisagor'un rakamlarından faydalanarak sayıları büyülü daireler
içinde kullandılar. Pisagorcular büyü nazariyeleri yanında büyü uygulaması da
yaptılar.

Romalılar büyüyü boş ve anlamsız,
büyücüleri hilekâr ve yalancı saymakla beraber onlarda da büyücülük geniş çapta
yer almıştı. Mısırlılarla Kaldelilerin büyülerinden etkilenmiş olan eski Roma,
büyücülerin merkezi haline gelmişti. İmparatorlar sık sık bunlara
başvuruyorlardı.[1]







[1] Hikmet
Tanyu, TDV İslam Ansiklopedisi: 6/503.