Müstaz

Müstaz'af



‘Müstaz'af', ‘za'af' kökünden türemiştir. ‘Za'af',
kuvvetli olmanın zıddıdır, zayıf oldu demektir. Za'af sahibi kimseye, yani
kuvvetli olmayana ‘za'if' denilir ki, Türkçede ‘zayıf' şeklinde söylenmektedir.
‘Za'af', bedende, nefiste, akılda, düşüncede, bir şeyin nitelik ve niceliğinde
olabilir. Kişinin bulunduğu statüde, bilgi ve görüşlerde de olabilir. ‘Müstaz'af',
‘istaz'afe' fiilinin fail ismidir. ‘Istiz'af' sözlükte, zayıf görmek, zayıf
bırakmak, zayıf bir hale getirmek, zillete düşürmek (aşağılamak) demektir.

Allah'ın kendilerine verdiği nimetlerle şımaran,
kibirlenip ‘müstekbir' olanlar, bazı insanların boyunlarına binerek onlara karşı
zalimce davranırlar, onları aşağı görürler. Onlara hükmedebilmek için onları
zayıflatmanın yollarını ararlar. Işte müstekbirler tarafından aşağı görülüp,
sömürülmek üzere zayıf bırakılmış kimselere ‘müstez'af' denilmektedir.