Abdâl

Abdâl:



Tasavvufa göre, sayıları yedi veya yetmiş olarak
gösterilen bir evliyâ zümresi. Dünyadan habersiz kalacak kadar dünyaya boşvermiş
saf insanlar, ermişler. Büdelâ ve abdâl;
Bedel, karşılık, denk, bir şeyin halefi ve değişiği anlamına gelen "bedel"in
çoğuludur. Tasavvufta; Yediler (yedi evliyâ) anlamına gelir. Bunlardan her biri
gözden kaybolur, bir anda çok uzak mesafelere giderler. Gözden kayboldukları
vakit, yerlerine her yönden kendilerinin tıpkısı olan canlı bir beden
bırakırlar. Hâl, hareket ve şekil bakımından aslından ayırt edilmeyen bu bedene
"bedel" ve "bedil" denir. Bedel bırakma gücüne sahip olan velîlere "büdelâ"
denir.

Çeşitli tarikatlerde abdal deyimi, ermiş,
derviş, evliyâ anlamlarında da kullanılır. Abdallık, aynı zamanda Melâmîlikten
türeyen ayrı bir tarikatin de adıdır. Bektâşîliğin beşinci derecesine de
abdallık denilir. Ayrıca, göçe Türk dervişleri de bu adla anılmıştır. Eski Türk
dini şamanlığın temsilcileri olarak yayılmışlar, daha sonra müslüman olarak
Kalenderî abdallarına karışmışlardır. Saç, sakal, bıyık, kaş gibi vücutlarındaki
bütün tüyleri kazıtmakla ünlüdürler. Çıplak ayakla gezerler. Göğüslerine
çoğunlukla dövme yaptırırlar. Görevleri, yağmur yağdırmak, doğal âfetleri
önlemek, savaş kazanmak gibi işlerde varlığına inanılan İlâhî güçleriyle
müslümanlara yardım etmektir. Bu inanışların şirk olduğunu genişçe izah etmeye
gerek yoktur.