Mevlânâ

Mevlânâ:



Mevlâ: Sahip, Rab, Allah, efendi, köleyi âzâd
eden; şanlı, şerefli, mâlik, yardımcı, koruyucu anlamlarına gelir. Kur'ân-ı
Kerim'de Mevlâ, Allah Teâlâ için kullanılır: "…Sen bizim mevlâmızsın.
Kâfirler topluluğuna karşı bize yardım et." (2/Bakara, 186). Bakara
sûresinin son âyetinin son kelimeleri olan bu ifâdede "Mevlânâ" (bizim mevlâmız)
ifadesi kullanılır. Mevlânâ: Efendimiz, mevlâmız anlamındadır. Mevlânâ kelimesi,
tarihsel süreç içinde hürmeten büyük kimselere söylenmiş, hazret mânâsında da
kullanılmıştır. Kur'an, bu ifâdeyi Allah için kullanmaktadır. Esas anlamı bizim
Rabbimiz, terbiye edenimiz, yardım edenimiz, dostumuz demektir. Allah için
kullanılan bu sıfatı, hem de bir isim olarak ve yüceltilen bir insana verilmesi
düşündürücüdür.