Fecir

Mallarından Rahatlıkla İnfak Edememeleri



Mallarından Rahatlıkla İnfak Edememeleri

 

Malını, servetini karşılıksız olarak Allah
yolunda feda etmek enaniyetli insanların en çok zorlandıkları noktalardan
biridir. Ancak bazı menfaatleri ağır basarak mümin topluluğunda göze batmamak
amacıyla infak edenler, bunu istemeye istemeye de olsa yaparlar:

İnfak ettiklerinin kendilerinden kabulünü
engelleyen şey, Allah'ı ve elçisini tanımamaları, namaza ancak isteksizce
gelmeleri ve hoşlarına gitmiyorken infak etmeleridir. (Tevbe Suresi, 54)

Aynı ayette münafıkların namaz kılma konusunda
da oldukça zorlandıkları görülmektedir.

Buraya kadar, münafıklardan örnek vererek
enaniyetli insanlar için dini yaşamanın ne derece güç, hatta imkansız olduğunu
açıklamaya çalıştık. Enaniyet ve büyüklenme içindeki kimselerin sırf dünyevi
menfaat için göstermelik olarak bile dini yaşamayı başaramayacaklarından, eninde
sonunda ortaya çıkacaklarından söz ettik. Bu tür kişilerin en kabiliyetlileri
bile, belki Allah'ın kendilerine izin verdiği bir süre çok güzel mümin taklidi
yapsalar da, enaniyetleriyle çatışan ilk durumda gerçek yüzlerini ortaya
koyacaklardır.

Bir kimsenin samimi tevazusu ve alçakgönüllülüğü
ise onun hakiki bir mümin olduğunun alametlerindendir. Aynı şekilde mümin
olduğunu iddia eden bir kişideki enaniyet de onun münafıklığının ya da
münafıklığa olan eğiliminin bir alametidir.

Sonuç olarak özetlemek gerekirse, enaniyetli bir
insan dini gerçek manada yaşayamaz. Dini konuları çok iyi bilse, Allah'ın
kitabını baştan sona ezberlese de dini yaşamış olmaz. Aksine bildiği hükümleri
uygulamadığı için daha çok sorumlu olur. Sonunda da dini ancak münafık olarak
yaşayabilir hale gelir. Samimi bir mümin olması içinse herşeyden önce nefsine
ilahlık vererek Allah'a ortak koşmayı bırakması, enaniyetini, gururunu terk
ederek acizliğinin, kulluğunun bilincine varması gerekir. Halis din ancak böyle
bir temel üzerine kurulabilir.



[1]




 





[1] Harun
Yahya, Şeytanın Enaniyeti, Vural Yayınları: