Mücerred Hüsün

Mücerred Hüsün/Soyut Güzellik

İnsanın sîmâsının güzelliği,
müşahhas/somut bir güzelliktir ve bu güzellik genellikle "cemâl" kelimesiyle
ifade edilir. Onun, meselâ, ahlâkî güzelliği ise mücerret/soyut bir güzelliktir
ve çoğu zaman "hüsün" kelimesinde ifadesini bulur. Mücerret güzellik gözle
görülemez, ancak bir mânevî aynada kendini hissettirir. Meselâ, merhametin
güzelliği, fakire verilen sadakada somutlaşır ve seyredilir.
İlim de mücerret/soyut bir
güzellik. Onun tezâhürü de bir konuşma, yahut bir yazıda görülür. Misaller
çoğaltılabilir. Ve mücerret güzelliklerin en mükemmeli: İman. Allah Rasûlünden
bir hakikat dersi: "Sohbette insibâğ (boyanma) vardır." İman eden bir
kalp, Allah'a teveccüh etmişti, O'nun kitaplarına, peygamberlerine ve imanın
diğer rükünlerine yönelmiştir. Güneşle sohbet eden bir ayna parlaklaşır,
güzelleşir. Muttakînin huzurundan feyiz, âlimin sohbetinden ilim alınır.
İman da kalbi yüceltir,
ziyâlandırır, terakkî ettirir, feyizlendirir, nurlandırır. İmanın güzelliği,
iman hakikatlerinin mücerret hüsnünden geliyor. Cennetin tarife sığmaz o
muhteşem güzelliği, imandaki güzelliğin bir tezâhürüdür. Kürsüdeki ihtişam,
ilmin haşmetindendir. Ve sofralar, misafirin ev sahibi yanındaki hatırı
ölçüsünde mükemmelleşir.[1]





[1]
Alâaddin Başar, Nur'dan Cümleler, c. 2, s. 118-119