Muhsinler

Muhsinler; İhsan Sahibi Olanlar



İhsan üzere olanlara Kur'an-ı Kerim
muhsin der. Muhsin, güzellikler sergileyen ve güzel işleri gerektiği gibi en
güzel şekilde yapan demektir. Allah (c.c.) muhsinleri sever (3/Âl-i İmrân, 134,
148; 2/Bakara 195; 5/Mâide, 13, 93). Allah muhsinlerle beraberdir (16/Nahl, 128;
29/Ankebût, 69) Muhsin, güzellik sergileyen, güzel işleri lâyık oldukları bir
şekilde yapan, bol bol ihsanda bulunan demektir. Mü'minler, inandıkları
Rablerinden öğrendikleri ihsan ahlâkıyla, sürekli ihsan ederler, muhsin olmaya
çalışırlar (16/Nahl, 127; 2/Bakara, 112; 4/Nisâ, 125)

Muhsinler (ihsan sahipleri), bütün
işlerini Allah'ın râzı olacağı şekilde güzel ve takvaya uygun yaparlar.
Onlar, çirkin, bayağı, kötü, zararlı ve faydasız amellerden,
faaliyetlerden uzaktırlar. Muhsin olanlar, insanlar içerisinde güzel
davranışların, işleri güzel yapmanın sembolüdürler.

Kur'an, Allah'ın muhsinlerle beraber
olduğunu açıkladığı gibi (16/Nahl, 128; 29/ Ankebût, 69), onlara müjdeler
verildiğini de belirtir (6/En'âm, 154; 22/Hacc, 37, v.d.). Kur'an, onlar için
bir rahmettir (31/Lokman, 3). Muhsin olarak özlerini Hakk'a bağlayanlar
gerçekten kopmaz bir ipe bağlanmış olurlar (31/Lokman, 22). Allah (c.c.)
mü'minlere adaletle beraber ihsanı da emrediyor (16/Nahl, 90). Allah (c.c.)
insanlara ihsanla davrandığı gibi, insanın da ihsan sahibi olması en güzel
şeydir (28/Kasas, 77).[1]



Sabır, secde, ağırbaşlılık, öfkeyi
yutup insanların suçlarını bağışlama, hep hasen/güzel davranışlar olarak
mihsinlerden sâdır olur (11/Hûd, 115; 7/A'râf, 161; 6/En'âm, 13; 3/Âl-i İmran,
134). Hz. İbrâhim, Hz. Mûsâ, Hz. Hârun muhsinlerden olup (37/Saffât, 110, 121,
181), aynı şekilde Hz. Dâvud, Süleyman, Eyyub, Yusuf da muhsinlerdir (6/En'âm,
84) Bilhassa Hz. Yusuf, adıyla anılan sûrede beş defa muhsin olarak
zikredilmektedir.[2]









[1]
Hüseyin K. Ece, İslâm'ın
Temel Kavramları, s. 294-295.





[2]
Ahmet Kalkan İslam Akaidi: 340. Ahmet Kalkan, Kur'an Kavram Tefsiri.