NEBİ

NEBİ-ENBİYA


Nebi
Kelimesi:



‘Nebi' sözlükte haber getiren, haberci
demektir. Nebe' fiilinin fail ismidir.

‘Nebe', kendisiyle ilim meydana gelen,
çok faydalı ve önemli haber demektir. ‘Nebi', önemli ve faydalı, aynı zamanda
sağlam bir haber getiren elçi demektir.

Bazılarına göre nebi kelimesi,
yükseklik anlamına gelen ‘nübüvvet' kelimesinden türemiştir. Buna göre ‘nebi',
her bakımdan yüksek bir makam sahibi, insanlara doğru ve önemli haber getiren
kimse demektir.

İslâm literatüründe ‘nebi' ile ‘rasûl'
aynı anlamı ifade ederler. Aralarında küçük bir fark vardır.

Türkçe'de ise, Farsçadan gelen
‘peygamber' kelimesi daha yaygın olarak kullanılmaktadır. Her üç kelime de
‘Allah'ın elçisi' anlamına gelir.

Nebi'nin çoğulu ‘enbiya'dır. Kur'an'da
her ikisi de kullanılmaktadır. Ayrıca Kur'an'da, nebilerden bahseden ‘Enbiya'
sûresi yer almaktadır.
Nebi,
Allah'ın kendisine vahyettiği şeyleri, insanlara aktaran, onları bu vahye
inanmaya ve itaat etmeye davet eden kişidir. Onlar insanları, vahiyle terbiye
eden terbiyecidirler. Onlar, Allah tarafından seçildikleri için, en temiz
insanlardır. İnsanlık için örnek kişilerdir. Allah'ın kendilerine vahyettiği şeyi
canlı olarak yaşıyorlardı. Onlar, aldıkları vahyin canlı örnekleridir. Her nebi
kendi döneminin insanları için, Allah tarafından seçilmiş örnek (numûne) idi.
Nebiler, Allah'a hakkıyla kulluk yaparlar ve ubudiyyetin (kulluğun) nasıl
yapılması gerektiğini gösterirler.

[1]








[1]
Hüseyin K. Ece, İslâm'ın Temel Kavramları, Beyan Yayınları: 487-488.