Peygamberlere Olan İhtiyaç

Peygamberlere Olan İhtiyaç:



Allah, insanların iradelerini doğru
itikad, güzel ahlak ve amel bakımından imtihan için yaratmıştır. Eğer, Allah
Teâlâ, insanlara tekliflerini tebliğ edecek, iyilik yapanları müjdeleyici,
kötülük yapanları azabından korkutucu resul ve nebilerini göndermemiş olsaydı,
onların Allah'a karşı ileri sürecekleri delil ve bahaneleri olur; hakka irşâd
olunmadıkları için küfür ve işledikleri çeşitli günahlardan dolayı mâzur
tutulmaları lazım gelirdi. Halbuki Allah, işledikleri türlü türlü ma'siyetlerden
dolayı insanların kendisine karşı ileri sürecekleri bir özür ve delilleri
olmasın diye peygamberler göndererek onlara hüccetini tamamlamıştır.[1]

İnsanın tek başına aklı da onun
yaratılışındaki gayeyi idrak etmesi ve doğru yolu bulmasına yeterli değildir.

Akıl her ne kadar Allah Teâlânın
varlığını ve bazı sıfatlarını bilirse de O'na layık olduğu şekilde ibadeti,
ahireti ve ondaki mükafat ve mücazâtı da bilemez. Halbuki insanların ıslahı ve
hayatta amellerini düzeltmeleri için bunların bilinmesine çok ihtiyaç vardır.
Bunların normal ilim yolları ile bilinmesine imkân yoktur. Bu dünyada ve
ahirette ebedi saadetimiz için gerekli olan bütün bu bilgileri, doğruluklarına
dair kendilerinde emareler yaratılmış ve mucizelerle tasdik olunmuş rasuller
haber verir.

İnsanlar, tek başlarına hayırların
hepsine, insanî fazilet ve ahlâkî kemallere ulaşamazlar ve bunlar da
birleşemezlerdi. Çünkü, bencillik, nefis ve hevâları, onları hak ve hayırlardan
alıkoyar, rezalet, ahlâksızlık, zulüm gibi batıl ve şerlerin peşlerinde koşarlar,
adeta ormanlarda yaşayan iptidai ve vahşi insanlar gibi olurlardı. Hayır, ahlakî
kemal ve faziletlerin hepsini bilmede insanlar Allah'ın gönderdiği peygamberlere
muhtaç olmuşlardır.

İnsanlar; ferd ve toplumlarını ıslah
edip ahlâk ve fazilette yükseltmede örnek alınacak ve örnek olacak, her bakımdan
doğru dürüst bir eğitici ve terbiyeciye muhtaçtırlar. Islahatçı bilgin ve
filozoflar ise günahlardan masum değildirler. Çok defa da kendi kafalarından
koydukları kanun ve felsefelerine bağlı kalarak iyi örnek olamazlar. Bu
hususlarda da yüzlerce hataların içerisine düşerler. Sadece peygamberler
günahtan masumdurlar. Tebliğ ettikleri bilgileri kendi nefislerinde yaşayarak
güzel örnek olurlar. Onlar her türlü günahlardan korunmakta Allah'ın yardımına
mazhar olmuşlardır.

Peygamberlerden başka diğer
ıslahatçıların ellerinde insanlara tatbik etmek istedikleri esasların doğruluğuna
delâlet edecek bir delil ve âlamet de yoktur. Çok defa bu esaslar akl-ı selime
ve insanın körelmemiş temiz vicdanına da aykırı düşer. O halde insanlar, muhtaç
olup da bilemedikleri iki cihan saadetini gerektiren bilgilerin hepsini
peygamberlerden öğrenirler.

[2]







[1]
en-Nisa: 4/165.





[2]
Muhiddin Bağçeci, Şamil İslam Ansiklopedisi: 5/227.