Râfızıylik

Râfızıylik:



Şiiliğin bir koluna verilen addır. Şiilik Hz.
Ali'nin yandaşlığı anla­mına gelir. Bunun yerine Anadolu'da ve Suriye'de
"Alevîlik" sözcüğü de kulla­nılır. Anadolu'da Hz. Ali'yi bir sembol olarak
benimsemiş bu­lu­nan Mazdehistlerle, Suriye'de Nusayrîler, Müslüman halk
tarafın­dan "Alevî" adı altında anılırlar.

Tarih metinlerinde (Alinin taraftarları)
anlamında "Şi'a'tu-Ali" ta­biri çok geçer. Fakat Şiiliğin o kadar çok
fraksiyonları vardır ki bunlar­dan bazı­la­rının inanç ve görüşleri arasındaki
uçurumlar, Sünnilerle en sap­kın Şiilik kampı arasında bulunan açıdan daha küçük
değildir. Nitekim Şii fırkala­rından Zeydiler ve İsna'aşerîler de aynen sünniler
gibi Gulât-ı Şia'yı tekfir ederler. (onları kâfir sayarlar.)

Bunlardan ilk Râfızıyler, (Yani Hz. Hüseyn'in
torunu Zeyd'e halife ola­rak biat ettikten sonra etrafından dağılarak O'nu
rafzetmiş, red edip yalnız bırakmış olanlar) bu şekilde adlandırılmışlardır.
Aslında bunlar müslü­manlar tarafından küfürle damgalanmış bir fraksiyon
değildir. Bununla be­raber müslümanlar, "Gulât-ı Şi'a" (yani aşırı şiiler)
olarak İslamdan kopan grupları yine "Râfızıy" adı altında dışlamış ve onların
küfrüne hükmetmiş­lerdir.

Şii mezheplerinden hangilerinin "Gulât" olduğu,
söylentilere dayanı­la­rak belirlenemez. Bu konuda çok dikkatli olmak gerekir.
Nitekim bir­ta­kım farklı yorumlarıyla Ehl-i sünnetten ayrılan nice şiiler
vardır ki İslam onları da kucaklamaktadır. Ancak Hz. Ali'yi ilahlıkla ya da
pey­gamber­likle nitele­yen, Kur'an gerçeklerini inkâr eden onları batınî
yo­rumlarla çarpıtan Rafıziyler vardır ki bunlar kâfirdir.

[1]







[1]
Ferit Aydın, İslam'da İnanç Sistemi, Kahraman Yayınları: 59.