Fecir | Konular | Kitaplar

Muhsinler; Güzel İş Yapan, Güzellik Sergileyenler

Muhsinler



Muhsinler; Güzel İş Yapan, Güzellik Sergileyenler
 
İhsan üzere olanlara Kur'an-ı
Kerim muhsin der. Muhsin, güzellikler sergileyen ve güzel işleri gerektiği gibi
en güzel şekilde yapan demektir. Allah (c.c.) muhsinleri sever (3/Âl-i İmrân,
134, 148; 2/Bakara 195; 5/Mâide, 13, 93). Allah muhsinlerle beraberdir (16/Nahl,
128; 29/Ankebût, 69). Muhsin, güzellik sergileyen, güzel işleri lâyık oldukları
bir şekilde yapan, bol bol ihsanda bulunan demektir. Mü'minler, inandıkları
Rablerinden öğrendikleri ihsan ahlâkıyla, sürekli ihsan ederler, muhsin olmaya
çalışırlar (16/Nahl, 127; 2/Bakara, 112; 4/Nisâ, 125).
Muhsinler
(ihsan sahipleri), bütün işlerini Allah'ın râzı olacağı şekilde güzel ve takvaya
uygun  yaparlar.  Onlar,  çirkin,  bayağı,  kötü,  zararlı  ve   faydasız  
amellerden,   faaliyetlerden uzaktırlar. Muhsin olanlar, insanlar içerisinde
güzel davranışların, işleri güzel yapmanın sembolüdürler. Kur'an,
Allah'ın muhsinlerle beraber olduğunu açıkladığı gibi (16/Nahl, 128; 29/ Ankebût,
69), onlara müjdeler  verildiğini de belirtir (6/En'âm, 154; 22/Hacc, 37, v.d.).
Kur'an, onlar için bir rahmettir (31/Lokman, 3). Muhsin olarak özlerini Hakk'a
bağlayanlar gerçekten kopmaz bir ipe bağlanmış olurlar (31/Lokman, 22). Allah
(c.c.), mü'minlere adâletle beraber ihsanı da emrediyor (16/Nahl, 90). Allah
(c.c.), insanlara ihsânla davrandığı gibi, insanın da ihsân sahibi olması en
güzel şeydir (28/Kasas, 77).    

 
Sabır, secde, ağırbaşlılık,
öfkeyi yutup insanların suçlarını bağışlama, hep hasen/güzel davranışlar olarak
mihsinlerden sâdır olur (11/Hûd, 115; 7/A'râf, 161; 6/En'âm, 13; 3/Âl-i İmrân,
134). Hz. İbrâhim, Hz. Mûsâ, Hz. Hârun muhsinlerden olup (37/Saffât, 110, 121,
181), aynı şekilde Hz. Dâvud, Süleyman, Eyyub, Yusuf da muhsinlerdir (6/En'âm,
84). Bilhassa Hz. Yusuf, kendi adıyla anılan sûrede beş defa muhsin olarak
zikredilmektedir.                          
Mü'min, yalnızca ibâdette
değil, bütün davranışlarında ihsân üzerinde bulunur. O zaman, güzel yaptığı
bütün amelleri ibâdet seviyesine yükselir. İnsan, bir hayvan boğazlarken bile
‘ihsân' ile, güzellik ve şefkatle boğazlaması emredilir (Müslim, Sayd 57; İbn
Mâce, Zebâih 3; Ebû Dâvud, Edâhî 12; Tirmizî, Diyât 14; Nesâi, Dahâyâ 22). Genel
olarak her durumda güzel davranış (sâlih amel, ihsân) emredilmekle birlikte,
dinimiz, bazı konuların önemine binâen özel olarak güzel tavrı emreder. Kur'an
ve hadislerde güzel davranmanın özellikle istendiği konulara özetle bakalım: