Dikkat

Dikkat:

Bu kısımda, zâlim sultana isyan
ve böyle bir âsiye yardım etme ruhsatıyla alâkalı fetva ve ifadeler, daha önce
kaydedilen "fitneye karışmamak", "zâlime karşı sabretmek, isyan etmemek"
prensiplerine ilk nazarda zıd görülebilir.
Aslında böyle bir tezad mevcut
değildir. Şöyle ki:
1- Daha önceki
ifadelerde "Fitneye sebep olmaksızın, netîceyi almaktan emîn olan, maddî ve
mânevî pozisyonu, makamı, mevkii, sâhip olduğu gücü buna imkân verecek olan
kimseye zulüm dâhil her çeşit münkere müdâhale etmek bir vecîbe olarak takrîr
edildi. Böyle bir kimse müdâhale etmezse mes'ûldür.
2- Fitneye sebep
olacaksa, netice almak ihtimali çok zayıf ise, duruma göre, kalben buğz, sabır,
karışmamak tavsiye edilmiştir.
3- Son olarak kaydedilen
ruhsatta, dikkat edilirse, haksızlığa isyan edene yardım emredilmiyor. Hz. Ali:
"Zâlime isyan eden kimse ile mukâtele etmeyin" diyor, "yanında yer alın"
demiyor. Fukahâdan kaydedilen "yardım edin" emri ise "Bir faide melhûz olduğu
takdirde" şartı ile kayıtlıdır. Bu faide melhuz değilse, zarar melhûz ise,
karışmamak, yardımda bulunmamak gerekir.
Şu hâlde ortada bir tenâkuz söz
konusu değildir.[1]






[1]
İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 2/293-294.