1

1. Hısımlık:



Varisin, miras bırakana mirasçı olabilmesi için aralarında hısımlık bağının
bulunması gerekir. Usûl, fûrû, yani ana, baba, dede ve nine gibi kendi neslinden
gelinenlerle; çocuk, torun gibi kendi neslinden gelenler; yine ölenin kardeşleri
ile amcalar bu hısımlardandır. Bunlar mûrise yakınlık derecesine göre mirasçı
olurlar. Daha uzak olanın mirasçı olmasını önlerler, buna "hacbetme" denir.
Bu
hısımlardan erkek vasıtasıyla mûrise bağlanan erkek hısımlara "asabe" denir.
Ölenin babası, babasının babası veya oğlu, ya da oğlunun oğlu gibi. Bir de
payları muayyen mirasçılar vardır ki, bunlara "ashâbülferâiz" * (farz sahipleri)
denir. Bunlardan kalan mirası asabe* alır. Sadece asabe varsa, mirasın tamamı
bunlara kalır. Farz sahipleri ve asabe yoksa, bunların dışında kalan ve ölenin
uzaktan kan hısımı olan "zevilerhâm" mirasçı otur. Hala, dayı, kızın kızı gibi.