Fecir

f




f- Ferdi/Kişiyi
Maddeperestlikten Korur; Kalpteki Dünya Sevgisine Karşı Bir İlâç Olur
 
Mal, mülk ve para insanlarca
sevilen bir varlık olduğu kadar, aynı zamanda bir imtihan sebebidir. Zekât, bu
sevginin aşırılığını kırar, maddenin endâd/put edinilip Allah sevgisini
gölgelemesine giden yolları tıkar. Kişiyi mala, paraya esirlikten, paraya kul
olmaktan  muhafaza eder. Mal sevgisi, insanın kalbini kaplayınca onu, Allah'ı
gereği gibi sevmekten ve öldükten sonrası için hazırlanmaktan gafil kılar. Bu
sebeple ilâhî hikmet, mal sahiplerine, mala çok meyledip bütün varlığı ile ona
yönelerek tapmalarını önlemek ve insanın gerçek mutluluğunun, mal biriktirmekte
olmayıp onu Allah yolunda, dolayısıyla toplum yararına harcamakta olduğunu
zekâtla hatırlatır
Zekât, mal sahibini ve malı
temizleme manasını ifade ettiği gibi, onu aynı zamanda hürriyete de kavuşturur;
mala bağlanmak, ona boyun eğerek esir olmak ve paraya tapmak zilletinden
kurtarıp serbestliğe eriştirir. Zira İslâm dini, müslümanı her türlü esirlikten
uzakta tutarak yalnız Allah'a tapmaya, manevî ve insanî değerlere bağlı kalmaya
iter; onun Allah'tan başka  hiç  bir  varlığa  boyun  eğmeden  hür  bir  hayat 
geçirmesini  ve  kâinatta  bulunan  bütün varlıkların efendisi olmasını emreder.
Allah'tan başkasına tapmayı sonuçlandıran paraya tapmak gibi öldürücü zehirden
Peygamberimiz şöyle sakındırır: "Altın ile gümüşe (paraya) tapanlarla
kadifeye (lüks yaşayışa) tapanlar helâk olmuştur." (Buhârî, Kitabü'l-Cihad;
İbn Mâce, K. Zühd) Burada kadifeden maksat, giyim-kuşam ve evlerin
tefrişindeki/döşemesindeki aşırılığın yanlışlı-ğıdır.
İşte zekâtın farz kılınması,
insanı mala taptıran dünya sevgisi hastalığını kalpten silmek için konulmuş en
etkili bir ilâçtır. "Onların mallarından sadaka al. Onunla kendilerini
temizlemiş ve tezkiye etmiş olursun." (9/Tevbe, 113) "O (mü'min) ki,
malını (Allah için) vererek arınır, yücelir." (92/Leyl, 18)