s

s- Zekât, Alan
Fakiri Çalışmaya Teşvik Eder


Zekât, zannedildiği gibi
fakirleri tembelliğe sevk eden bir ibadet değildir; bilâkis fakiri çalışmaya
teşvik eden bir vecibedir. İnsan için en zor şey, başkalarına muhtaç olmak,
yabancıya el açıp kendi iffet ve onurunu lekelemektir. O bilir ki, "Veren el,
alan elden daha üstündür." (Buhârî, c. 2, s. 112; Müslim, c. 5, s. 428,
hadis no: 1033) Vakarını korumak, cemiyet içinde şerefli bir mevkie
oturmak için mutlaka çalışıp kendi rızkını kendisi temin etmeye ve topluma yük
olma zilletinden kurtulmaya gayret sarf eder. Zekât sayesinde fert, hem kendini
ihtiyaç ve zaruretten kurtarır, hem başkalarına yük olmaktan kurtulur, hem de
çalışma azmi kamçılanır. Çünkü müslüman bilir (veya bilmek zorundadır) ki,
"Hiç bir kimse, kendi el emeğinden daha hayırlı bir yiyecek asla yiyemez." (Muhtâru'l-Ehâdis,
s. 128)