Maîşet Temini İçin Peygamberimiz Çobanlık da Yapmıştır

Maîşet Temini İçin Peygamberimiz
Çobanlık da Yapmıştır:



"Allah hiçbir peygamber göndermedi ki, koyun
çobanlığı yapmamış olsun." "Sen de
mi, Ey Allah'ın Rasûlü?" diye sordular. "Evet, ben de bir miktar kırat
mukabili Mekke ehline koyun güttüm." (Buhârî, İcâre 2; Muvattâ, 18 -2, 971-;
İbn Mâce, Ticârât 5, hadis no: 2149). Nesâî'nin bir rivâyetinde şöyle denir:
"Koyun sahipleri ile deve sahipleri övünmüşlerdi. Rasûlullah (s.a.s.): "Hz.
Musa koyun çobanı olduğu halde pegamber oldu. Hz. Dâvud koyun çobanı olduğu
halde peygamber oldu. Ben de ehlimin koyunlarını Ciyâd'da güderken peygamber
oldum" dedi.

Peygamberlerin çobanlıktan geçmelerindeki
hikmeti âlimler şöyle açıklamışlardı: "Peygamberler koyunları güderek,
yürütülmesi boyunlarına yüklenen ümmetlerinin işleri hususunda tecrübe sahibi
olmuşlardır. Zîra koyunlarla haşır neşir olma sonunda onlarda hilm ve şefkat
duyguları gelişir. Çünkü onlar, koyunları gütmeye ve mer'ada dağılmalarından
sonra toplamaya, bir otlaktan diğer bir otlağa nakletmeye, hayvanların vahşi
hayvan ve hırsız nev'inden düşmanlarını defetmeye sabrettiler. Hayvanların
tabiatlarındaki farklılıkları, zayıflıklarına ve muâhedeye olan ihtiyaçlarına
rağmen aralarındaki şiddetli iftirakları görüp tecrübe edinirler. Bu durumdan
ümmete karşı sabretmeye ülfet kazanırlar ve ayrıca ümmetin tabiatlarındaki
değişiklikleri, akıllarındaki farklılıkları anlarlar. Böylece ümmetin yarasını
sarar, zayıflarına merhamet eder, onlarla daha iyi geçinir. Bu davranışların
vereceği meşakkatlere çobanlıktan gelenlerin tahammülleri, bu işlere birden bire
girenlerden daha kolay olur. Koyun güdünce bu hususlar tedricen kazanılır. Bu
tecrübe işinde koyun üzerinde durulmuştur. Çünkü koyun diğerlerinden daha zayıf,
bunların dağılmaları da deve ve sığırda daha fazladır. Çünkü deve ve sığırın
bağlama imkânı vardır. Adeten koyun kırda bağlanmaz. Ayrıca, koyun daha çok
dağılsa da, emirlere uyması diğerlerinden daha çabuk olur."