Tehlil

Tehlil:



Tehlil, "Lâ ilâhe illâllah (Allah'tan başka ilâh
yoktur)" sözünü söylemek demektir. Bu kelime, bilindiği gibi "kelime-i tevhid"
olarak da adlandırılır. Tevhid, İslâm'ın temelidir. Allah'tan başka hiçbir
ilâhın olmadığı, hâkimiyet, üstünlük, yaratıcılık ve ilâhlığın ancak Allah'a ait
olduğunu kalp ve dil ile söylemeye tehlil denir. Tevhid kelimesi, iki kısımdan
meydana gelir. Birinci kısmı, "Lâ ilâhe illâllah", ikincisi ise, "Muhammedün
Rasûlullah (Muhammed Allah'ın rasûlü/elçisidir)"

Hz. Peygamberimiz, günde yüz defa tehlil'i
okumayı/zikretmeyi tavsiye etmiş ve bunun, büyük sevapların kazanılmasına ve
çeşitli günah ile zararların giderilmesine sebep olduğunu açıklamıştır (Buhârî,
Deavât 64; Tirmizî, Deavât 60). Aslında buradaki yüz sayısı, çokluğa işarettir.
İhlâsla bol miktarda tehlil okumanın faziletini ifade etmektedir. Yine bir
hadis-i şerifte şöyle buyurulur: "Zikrin en faziletlisi; 'lâ ilâhe
illâllah', duânın en faziletlisi de 'el-hamdü lillâh'tır." (İbn Mâce, Edeb
25; Tirmizî, Deavât 9). Başka bir hadiste de Rasûlullah (s.a.s.): "Lâ
ilâhe illâllahu vallahu ekber ve lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh"
demenin, çok sayıda günahların affedilmesine sebep olacağını söylemiştir (Tirmizî,
Deavât 58).

Ebû Süfyan'ın naklettiğine göre Rasûlullah
(s.a.s.), Herakl'e mektup yazdığı zaman ona; "Gelin sizinle aramızda müsâvi,
eşit olan bir kelimede birleşelim" demişti. Bu kelimenin, takvâ kelimesi
olan "Lâ ilâhe illâllah" olduğu belirtilir (Buhârî, Eymân 19).

Bütün peygamberler, insanları tevhid inancına,
Allah'a inanmaya ve yalnız O'na ibâdet etmeye çağırmışlardır. Peygamberlerin
mücâdelesi, tevhid mücâdelesidir. Tehlil, bu tevhidi kalben, fikren ve zikren
idrak etmek, yaşamak ve Allah'a yaklaşmaktır.[1]







[1]
Nureddin Turgay, Şamil İslâm Ansiklopedisi, c. 6, s. 163