Mevkuf İman

Mevkuf İman:



Tartışmaya kapalı olan inançtır. Gerek
mümin­lerle temas halinde olmayan insanların Allah (cc)'a karşı vicdanların­daki
meç­hul tasavvurlar, gerekse İslam'dan önceki cahiliyet ya da fetret
dönemle­rinde yaşayıp neye, nasıl inandıkları bilinmeyen çok eski ka­vimlerin
ina­nış­ları bu gruba girer.

Bilinmeyen bir şeyi tartışma konusu yapmak veya
hakkında bir hü­küm vermek doğru değildir. Kaldı ki çok kere olumsuz sonuçlara
bile ne­den ola­bilmektedir.

Bilindiği üzere birçok insanların ve
toplulukların tarihe bakış açı­ları duygusaldır. Tarihi, bir ders ve ibret
levhası olarak tarafsız ve man­tıkla de­ğerlendirmek yerine, ona kutsal bir
kimlik verirler. Bu eğilim eskiden ecdat ruhlarına tapmanın bir devamı olsa
gerektir. Şovenist dünya görüş­lerinin eksenini oluşturan bu sapık düşünceye
kapılmış insanlar atalarını (doğru ya da yanlış yolda olduklarına bakmadan)
kut­sarlar. İşte bu insan­ları eğitme­den ıslah etmeden -taraf olmanın-
İslam'daki ölçülerini öğretip kendilerine hazmettirmeden, İslam öncesi tarihi
kalıntılar hakkında on­larla düşünce alışverişinde bulunmak za­rarlıdır. Taraf
olmanın ölçüleri Kur'ân-ı Kerim'de açıkça belirtilmiştir:

"Müminler, inananları bırakıp kâfirleri dost
edinmesin. Kim böyle ya­parsa Allah ile dostluğu kalmaz !"

[1]

Esasen geçmiş kavimlerin meçhul inanışları
hakkında bir tez ileri sür­memek gerekir.

"Bilmediğin bir şeyin ardına düşme. Çünkü kulak
göz ve gönül ondan sorumludur."[2]







[1]
Al-i İmran: 3/28, Mücadele: 58/22




[2]
İsra: 17/36. Ferit Aydın, İslam'da İnanç Sistemi, Kahraman Yayınları: 82.