Fecir

Câhiliyye



Câhiliyye:



 

Bilgisizlik, gerçeği tanımama. İslâm, tam bir
aydınlık ve bilgi devri olduğu için, Arabistan'da İslâmiyet'in yayılmasından
önceki devre, daha dar anlamı ile Hz. İsa'dan sonra peygamberimizin gelmesine
kadar geçen zamana "câhiliyye" devri adı verilmiştir.

Câhiliyye, insanın Allah'ı gereği gibi
tanımaması, O'na kulluk etmekten uzaklaşması, O'nun hükümlerine değil de,
kişinin kendi hevâ ve hevesine uyması, insanların koyduğu emir ve yasaklara,
siyasî sistem ve düşüncelere inanmasıdır. Kur'ân-ı Kerîm'de: "Onlar hâlâ
Câhiliyye devri hükmünü mü istiyorlar? Gerçeği bilen bir millet için Allah'tan
daha iyi hüküm veren kim var?" (5/Mâide, 50) buyurulur. İslâm'ın hâkim
olmadığı ortamlar câhiliyye çağlarıdır. Çünkü İlâhî bilginin kaynağından yoksun
olan ortamlardır. İslâm'ın gelişinden önceki dönemde yaşayan müşrikler Allah'a
isyan etmiş, O'nun hükümlerine sırt çevirmiş bir toplum olarak son derece ilkel
ve câhilce hayat sürüyorlardı.



[1]

 





[1] Ahmed
Ağırakça, Durali Pusmaz, Şamil İslâm Ansiklopedisi, c. 1, s. 269