Tarîkat Kaynaklarına Göre Râbıta Hakkında Genel Bilgiler

Tarîkat
Kaynaklarına Göre Râbıta Hakkında Genel Bilgiler



"Râbıta"
Kelimesinin Sözlük Ve Terim Anlamı:


Râbıta: Arapça "rabt" kökünden
türetilmiş bir kelimedir. Sözlükte birleştirmek, bitiştirmek, iliştirmek ve
bağlamak anlamına gelmektedir.
Arap ülkelerinde, (Rabita'tul-Udebâ=Edebiyatçılar
birliği) ve (Râbita'tul-Kurrâ'=Kur'ân Hâfızları Cemiyeti) gibi adlar altında
çeşitli dernek ve kuruluşlar vardır ki bu isimler, aynı mesleğe mensup
kimselerin belli bir amaçla bu kuruluşların çatısı altında bir araya gelmiş
olduklarını ifade etmektedir. Yani bu bileşik adlar içindeki "râbıta" kelimesi,
söz konusu birliği anlatmak için kullanılmaktadır.
İşte bütün bu ayrıntılar,
"râbıta" sözcüğünün lügatteki genel anlamı hak­kında bize yeterli bir bilgi
vermektedir. Kelimenin, konumuz açısından ifade ettiği özel anlama gelince, bir
tasavvuf terimi olarak (daha doğrusu Nakşîbendî Tarîkatı'nın kuralla­rından biri
olarak) râbıta: Mürîdin, kendini mürşidi ile yüz yüze gelmiş var­sayıp ondan
feyiz aldığını (ondan metafizik anlamda güç aldığını ya da nurlandığını)
zihninde canlandırması demektir.
Râbıtanın ne ifade ettiğini ve
ne yüce fazîletlerden, ne büyük erdemler­den olduğunu, çeşitli mânevî ve lâhûtî
hallerin râbıta ile nasıl yaşandığını ve bu yüzden ne yüksek mertebelere
erişildiğini anlatan yazılar; râbıtayı Kur'ân-ı Kerîm'e ve Rasûlullah (s.a.s.)'ın
sünnetine dayandırmaya çalışan açıklamalar; hatta sırf bu konuda yazılmış
kitapçıklar bile vardır. Ancak bu yazılar, üslûp ve anlatım bakımından çok
rasgele ve dağınıktır.