Yeni Sayfa 1

﴿

اَلشَّافِيُ ﴾
ŞÂFÎ

Bu isim Kur'an-ı Kerîm'de isim olarak değil fiil olarak şöyle geçmektedir: "Hastalandığım
zaman bana şifa veren O'dur."[1]
Ancak bu isim hadis-i şerif­lerde hem isim hem de fiil olarak geçer. Hz. Aişe
anlatıyor: Hz. Peygamber bir hastanın yanına geldiği zaman şöyle dua ederdi: "Ey
insanların Rabb'i! Bu sıkıntı ve derdi gider. Şifa ver! Zira şifa veren sensin.
Senden başka şifa veren yoktur. Hastanın, tüm hastalıklarını gideren bir şifa
ver!"[2]

el-Halîmî der ki: "Dua sırasında "Ya şâfî, ya kâfî" (Ey şifa veren, ey kafi
gelen) demek caizdir. Çünkü Yüce Allah, şek ve şüpheleri, haset ve kini
kalplerden silip gönüllere şifa verdiği gibi her türlü hastalığı, bela ve
musibeti kaldırıp bedenlere de şifa verir. O'ndan başka kimsenin buna gücü
yetmez. Bu yüzden bu isimle yalnız O'na dua edilir."

Şifanın anlamı: Bedene acı ve sıkıntı veren şeylerin kaldırılması,
gide­rilmesidir. el-Cevherî der ki: "Allah ona şifa verdi" denilir. Bu, Allah
onu hastalıktan kurtarıp şifa verdi, iyileşti demektir. İstişfa, şifa talep
etmek anla­mına gelir."






[1]
Şuarâ,

80.






[2]
Buhârî,

5675.